دوره 2، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
جلد 2 شماره 2 صفحات 46-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fardad F, Dokaneifard F, Mirhashemi M. Predicting Marital Commitment Based on Differentiation in Women: With the Mediating Role of Emotional Intelligence. Psychology of Woman Journal. 2021; 2 (2) :35-46
URL: http://psychowoman.ir/article-1-30-fa.html
URL: http://psychowoman.ir/article-1-30-fa.html
فرداد فرح، دوکانه ای فرد فریده، میرهاشمی مالک. پیش‌بینی تعهد زناشویی بر اساس تمایزیافتگی در زنان: با نقش واسطه‌ای هوش هیجانی. فصلنامه روانشناسی زن. 1400; 2 (2) :46-35
دانشیار گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و مشاوره(مدیریت و حسابداری)،دانشگاه آزاد اسلامی ، رودهن، ایران
چکیده: (199 مشاهده)
هدف پژوهش تعیین الگوی ساختاری پیش‌بینی تعهد زناشویی بر اساس تمایزیافتگی در زنان با نقش واسطه‌ای هوش هیجانی بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران در سال 1397 بود. به این صورت که در انتخاب مراکز مشاوره از نمونه گیری تصادفی به قید قرعه استفاده شد. بدین منظور ابتدا شهر تهران به پنج منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تقسیم شد؛ سپس از هر منطقه سه مرکز مشاوره به شکل تصادفی و به قید قرعه انتخاب و بر اساس نرم افزار سمپل پاور 300 زن انتخاب شدند. سپس پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997)، پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورون و فریدلندر (1998) و پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن (2002) تکمیل و داده‌ها با استفاده از معادلات ساختاری اسمارت پلاس تحلیل شد. نتایج در سطح 99 درصد اطمینان نشان داد که الگوی ساختاری میتواند تعهد زناشویی را بر اساس تمایزیافتگی با میانجیگری هوش هیجانی پیش‌بینی کند (120/0=β) و از برازش مطلوبی برخوردار است. مسیر مستقیم تمایزیافتگی (39/0=β) و هوش هیجانی (28/0=β) بر تعهد زناشویی معنادار و مسیر غیرمستقیم نشان داد که تمایزیافتگی با میانجیگری هوش هیجانی بر تعهد زناشویی شدت اثر مطلوبی داشته است. برای انسجام و خَلق رابطه زناشویی مطلوب، میتوان با تقویت هوش هیجانی هریک از زوجها، تمایزیافتگی را بهبود بخشید.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
