دوره 1، شماره 1 - ( بهار 1399 )
جلد 1 شماره 1 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناسی ارشد روانشناسی. دانشگاه آزاد استهبان
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد استهبان، دانشگاه آزاد اسلامی، استهبان، ایران
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد استهبان، دانشگاه آزاد اسلامی، استهبان، ایران
چکیده: (405 مشاهده)
این پژوهش با هدف اصلی تبیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر خوداثرمندی و بهزیستی ذهنی بیماران ام. اس انجام پذیرفت. طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان عضو انجمن ام. اس شهرستان شیراز در سال 1396 بود که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش (شامل 15 نفر) و گروه کنترل (شامل 15 نفر) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خوداثرمندی اولندیک (1984) و بهزیستی ذهنی کی‌یز و ماگیارمو (2003) استفاده گردید. پس از اجرای پیش‌آزمون گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه‌ای، تحت تأثیر درمان مبتنی بر کیفیت زندگی به شیوه گروهی قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها، داده‌های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و به وسیله نرم‌افزار آماری (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی به صورت معناداری باعث افزایش خوداثرمندی و بهزیستی ذهنی بیماران ام. اس شد. در خصوص ابعاد بهزیستی ذهنی نیز نتایج نشان داد گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی هیجانی، روان‌شناختی و اجتماعی تأثیر مثبت معناداری داشت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/1/20 | ویرایش نهایی: 1401/11/25 | پذیرش: 1399/3/11 | انتشار: 1399/3/26
دریافت: 1399/1/20 | ویرایش نهایی: 1401/11/25 | پذیرش: 1399/3/11 | انتشار: 1399/3/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |